Uspjeh sa “Ratnik” magazinom je bio Murova karta za karijeru u američkom stripu i angažman za DC stripove. Časopis je u međuvremenu propao, ali Alan je htio da dovrši svoju priču. Strip je licenciran i novi američki izdavač Eclipse Comics krenuo je sa reprintom do tada urađenih epizoda, ali ovaj put u boji i na većem formatu (1985). Novo je bilo takođe i ime stripa “Miraklmen” (“Miracleman”), kako bi se izbjeglo tužakanje od strane Marvel stripova. Nakon šest izdatih epizoda koje su sadržavale “Ratnikov” materijal, Mur je pisao nove epizode sa novim crtačem. Nove epizode su bile nevjerovatan materijal. Studija natčovjeka koji je bio Marvelmen/Miraklmen, pratila je njegov dalji gubitak ljudskosti i neminovnu apoteozu (transformaciju u samo proglašeno božanstvo). Nakon što je preuzeo cijeli svijet, uspostavlja svoju utopiju, što je zapravo totalitarni sistem, u kojem je on alfa i omega. Nevjerovatna priča za superherojski žanr. Tu se već mogu prepoznati teme kao što su neograničena moć i sumnja u istu, po kojima će Alan Mur postati poznat. Sa šesnaest urađenih epizoda, Alan je bio zadovoljan i bio je spreman predati baklju drugom autoru. To je bio Nil Gejman.
Nil je imao poprilično nezahvalan posao. Pisati superherojski strip o utopiji i božanstvima nije tipičan posao, ali Nil nije bio tipičan pisac (zato ga je i Mur odabrao za nasljednika). Već 1990. godine izlazi 17. epizoda, prva koju je Gejman napisao. Imao je jasan plan, tri priče: Zlatno doba, Srebrno doba i Mračno doba, svaka priča bi se sastojala iz šest epizoda. Prva je govorila o novonastaloj utopiji sa naglaskom na obične stanovnike, a ne na “božanstva” koja su vladala istim. Uveo je robotske klonove Endi Vorhola (Andy Warhol) za koje ga je Lu Rid (Lou Reed) optužio da je pokrao njega (par replika o Endijevom porijeklu). Nil, slatkorječiv kao i uvijek, rekao je Ridu da je više naučio iz njegovih pjesama o Vorholu, nego iz biografija. Radi se o konceptualnom albumu Rida i Džon Kejla (John Cale) “Songs for Drella”, koji je izašao iste godine. Srebrno doba je već pokazivalo probleme u utopiji, ali nažalost sa epizodom 24, izdavač Eclipse je bankrotirao (1994). Epska priča o Miraklmenu je prekinuta.
Ali, prave drame tek počinju i sve su sudske. Naime, Tod Mekferlejn (Todd McFarlane), vlasnik kompanije Image Comics i “Spawn” kreator, kupio je Eclipse Comics arhivu 1996. godine i objavio svijetu da je u toj akciji dobio i vlasništvo nad Miraklmenom, osporavajući Gejmenu bilo kakav posjed. Nil, osim što je od Mura dobio scenaristički posao, dobio je u “nasljedstvo” i Alanov dio prava nad Marvelmenom. Nakon pet godina Mekferlejn objavljuje svoje planove za nova objavljivanja Miraklmena, a Gejmen mu odgovara tužbom. Uslijedilo je više sudskih parnica, tokom kojih je Nil tužio Image Comics za vlasništvo nad likovima koje je napisao za “Spawn” tokom devedesetih. “Ogulio” je Toda za koji milion. U toku tih parnica, otkrilo se da je Mekferlejn blefirao i da uopšte nije vlasnik Miraklmena (2002).
Marvel stripovi su 2009. godine kupili prava od Mika Angla, pravog vlasnika license. Bila je potrebna još koja godina, te su 2013. javno objavili da će ponovo štampati Miraklmena (koji sve te godine nije bio dostupan) i da će Gejmen dovršiti priču koju je započeo prije 25 godina. Tokom 2014. i 2015. izdali su reprintove šesnaest Alanovih epizoda, a užasno mi je bilo smiješno što im nije dopustio da koriste njegovo ime (poznat je njegov rat sa izdavačima), te je umjesto toga samo je stajalo – “originalni pisac”. Marvel je prekinuo numeraciju i ostale epizode su izdate pod nazivom “Nil Gejmenov Miraklmen”, počevši od novog broja 1. Zlatno doba je izdato tokom 2015. i 2016. godine i najavljeno je Srebrno doba, a zatim i misteriozno otkazano.
