7. “Iščezla” (“Gone Girl”)
Sad dolazimo do problematičnih rangiranja. “Iščezla”, “Djevojka sa tetovažom zmaja”, “Bendžamin Baton”? Ko, gdje i zašto?
Iščezla je posljednji Finčerov film koji smo gledali. Skoro je izašla serija “Mindhunter”, i govorka se o idućem filmu, ali “Iščezla” je i dalje posljednje što imamo.
Ono što je značajno u vezi sa ovim filmom je to što je on jedan od vrhunaca Finčerovog skretanja sa onog prepoznatljivog mračnjaštva koje imamo u “Sedam”, “Borilačkom klubu” ili “Zodijaku”. Skretanje se desilo sa “Društvenom mrežom”, oslabilo u “Djevojci” i nastavilo se sa “Iščezlom”.
Radi se o miješanju istraživanja najbolesnijih dijelova ljudske prirode sa određenom ironijom i humoričnom distancom, određenom površnošću, koja je potpuno naklonjena i otvorena gledaocima – posljednje je razlog velike popularnosti filmova poput “Društvene mreže” i “Iščezle”. Ipak, ova otvorenost publici je potpuno nesvojstvena čovjeku koji se sa studijima borio za onu glavu u kutiji na kraju “Sedam” i koji se izborio za studijsko čudo poput “Borilačkog kluba”, čovjeka koji se držao svoje mizantropske vizije i bio poznat po tome što ne ustupa previše nježnosti gledaocima. Ipak, sa “Društvenom mrežom”, a možda i ranije, sa “Bendžaminom Batonom”, to se promijenilo.
Promjena nije značila da se gubi besprijekornost kadriranja, ritma, pameti čitave stvari, slijeda zapleta i otkrivanja informacija, koji su redom ključni za trilere i koji čine Finčera majstorom žanra, već samo to da više ne govorimo o svijetu koji nije vrijedan življenja (“Sedam”) ili svijetu bez velikih ratova u kojem muškarac samo autodestrukcijom može zaslužiti ožiljke (“Borilački klub”), već govorimo o svijetu muško-ženskih odnosa i medijske manipulacije – Finčer za mase.
“Iščezla” je besprijekorno izgrađen triler, koji puca tek na kraju. Finčer i nije radio standardne tročinske strukture, osim u svojim potpuno žanrovski zaokruženim filmovima (“Sedam”, “Igra” i “Soba panike”), pa je ova petočinska forma već bila dio njegovog rada – pogledajte strukturu “Zodijaka”. Ipak, “Iščezla” kao da ima nekoliko krajeva, u kojima se višestruko poentira na uzete teme braka, porodice i medija.
I dalje je to triler iznad drugih trilera, i dalje idete u bioskop da gledate prosječnu priču koju radi natprosječni reditelj, i to nosi svoja specifična zadovoljstva. Ali, ovo je daleko od starog mizantropa.
