Edvard Munk (Edvard Munch), norveški umjetnik i tipičan predstavnik ekspresionizma u slikarstvu, rođen je 1863. godine u Lotenu. Na platnima poznatih slika „Krik“, „Tjeskoba“, „Na mostu“, u prepoznatljivoj melanholičnoj atmosferi, zarobio je najdublje osjećaje i svu uzburkanost svog unutrašnjeg bića. Uz pomoć linija koje se izdužuju i povijaju i eksploziju turobnih tonova, slikao je samoću, vapaje, poljupce i bol. Postaje poznat u Njemačkoj u XX vijeku, te kao norveški slikar najviše doprinosi razvoju ekspresionizma, konkretno u Njemačkoj ali njegova platna imaju i naglašenu simbolističku crtu, pa se zato istovremeno smatra značajnim predstavnikom simbolizma.
Naslovna fotografija: Wikipedia
Njegovo djetinjstvo je obilježeno tragedijom
Od najranijeg detinjstva bio je suočen sa bolešću, smrću i porodičnom tragedijom. Edvardov otac Kristijan, koji je po zanimanju bio vojni ljekar, i sam je patio od depresije, i upravo su u ovom periodu mnogi životi bili pokošeni tuberkulozom, koja nije poštedjela ni Edvardovu majku, kao ni sestru Sofi. Nedugo nakon njihove smrti, njegova petnaestogodišnja sestra Laura je hospitalizovana nakon što joj je dijagnostikovana šizofrenija. Usljed upale pluća mu je preminuo jedini brat. Kako najbliži iščezavaju pred njegovim očima, Munk se povlači iz svijeta, a njegov život sve više zaokupljaju „crni anđeli“ kako je nazivao bolest, ludilo i smrt. Trajno oštećen tragedijama koje su započele još u njegovom djetinjstvu, progonjen demonima vlastitog uma koji sa vremenom dobijaju oblik depresije i anksioznosti, a koje u vlastitoj nemoći pokušava utopiti u alkoholu. No, tako samo ubrzava vlastito potonuće u spirali melanholije.
“U naslijeđe sam dobio dva najveća ljudska neprijatelja: tuberkulozu i ludilo”, govorio je umjetnik.
