Spilberg (Steven Spielberg) devedesetih je bio izuzetno zauzet čovjek. Kada je završio suludu adataciju Petra Pana – “Hook”, odmah se bacio na posao ekranizovanja knjige Majkla Krajtona (Michael Crichton) – “Park iz doba Jure“.
Prava su otkupljena za 1.5 miliona dolara i prije završetka pisanja knjige, a Krajton je unajmljen da uradi i prvu ruku scenarija. Kasnije su angažovana još dva scenarista, Malija Skoč Marmo (Malia Scotch Marmo) i Dejvid Kep (David Koepp), jedan od pisaca crne komedije “Death Becomes Her“.
Nakon skraćivanja, bolje karakterizacije likova i drugih scenarističkih promijena, snimanje je moglo da počne. Preko 15% filma je snimljeno u Dominikanskoj republici, a većina scena gdje se vide dinosaurusi, obavljene su u Univerzalovim studijima “Stage23” i “Stage16”.
Stiv Vilijams (Steve Williams) je imao samo 12 godina kada je prvi put gledao “American Graffiti” Džordža Lukasa (Georga Lucas). Iako ovaj film uopšte ne obiluje specijalnim efektima, mladi Vilijams se saživio sa glavnim likom kultne američke priče i nije ni slutio da će deceniju i kusur kasnije raditi u studiju nastalom zbog Lukasovog kino hita “Ratovi Zvijezda“. Veliki studio “Industrial Lights & Magic” u saradnji sa “Stan Winston School”, okupio je tim vrhunskih dizajnera, umjetnika i inženjera da bi spremili speciajlne efekte za ovaj filmski spektakl.
Vilijamsa su unajmili da se pozabavi modelom T-Rex-a. On je prvo napravio crtež sa svim unutrašnjim prevojima i zglobovima. Model je napravljen po crtežu, a zatim skeniran da bi ga kompjuter mogao prepoznati. T-Rex je bio visok metar, a na njega se onda projektovao laser iz skenera koji je savršeno prenosio sliku u kompjuter. Vilijams dalje upoređuje ovaj proces sa 3D printanjem, govoreći da je to kao 3D printanje unazad – iz predmeta u podatke.
Posebni softveri (Alias) su korišteni u ovom procesu, a ispod možemo da vidimo kako su izgledali prvi skenirani primjeri T-Rex-a. Zatim je pomoću softvera SoftImage3D, odlučeno koja će biti postavka zglobova na stvorenju. Ne zaboravimo da se svaki pokret kompjuterski animirao. To je značilo sate i sate pred računarom, klikćući “keyframe-ove”, za svaki najmanji pokret.
“Trebala su mi 4 mjeseca da animiram trk T-Rex-a. Kada sam konačno uspio, koristili smo iste pokrete na scenama stampeda dinosaurusa i čak u dva nastvka iz narednih godina”, rekao je Vilijams.
Onda je došlo vrijeme da dinosaurusi dobiju kožu. Za to je korišten, još jedan, pogodićete – softver – Viewpaint. Program je omogućio crtanje teksture kože direktno u kompjuteru, što je uveliko olakšalo posao.
Da bi se ovi pojedinačni frejmovi izračunali, bilo je potrebno više desetina sati renderovanja. Sve scene sa T-Rex-om je animirao Vilijams lično, od one kad zvijer ganja Ford Explorer-a do totala gdje tri lika posmatraju idilu preistorijske flore i faune.
Međutim, jedan drugi model T-Rexa-a, kojeg su stvorili inženjeri iz “Stan Winston Studios”-a, napravio je pravu revoluciju u specijalnim efektima. Iako je film ostao poznat po svojoj suptilnoj upotrebi CGI animacije, najimpresivniji poduhvat bio je hidraulični, 6 metara visok, 7,900 kilograma težak i 12 metara dugačak model T-Rex-a. Spilberg je umilno govorio da je ovaj model u stvari i prava zvijezda filma.
NASLOVNA FOTOGRAFIJA: Behind the scenes, Jurassic Park, 1992.
